awanturniczy — «właściwy awanturnikom; gwałtowny, kłótliwy, niespokojny, nieopanowany; pełen awantur; nacechowany awanturniczością, awanturnictwem; ryzykowny, niezwykły» Awanturnicze usposobienie. Film awanturniczy. Powieść awanturnicza. Wyczyny awanturnicze.… … Słownik języka polskiego
szucherny — awanturniczy … Słownik gwary warszawskiej
awanturniczo — przysłów. od awanturniczy Ktoś się zachowuje awanturniczo … Słownik języka polskiego
awanturniczość — ż V, DCMs. awanturniczośćści, blm rzecz. od awanturniczy Gorsząca awanturniczość … Słownik języka polskiego
łotrzykowski — przym. od łotrzyk ∆ lit. Powieść łotrzykowska «romans awanturniczy z silnie uwydatnioną postacią przebiegłego i pomysłowego bohatera, którego włóczęgowskie losy dają okazję do przedstawienia satyrycznego obrazu epoki; wyrósł z plebejskich… … Słownik języka polskiego
powieść — I ż V, DCMs. powieśćści; lm MD. powieśćści 1. «dłuższy utwór epicki pisany prozą, o wielowątkowej fabule, obejmującej dzieje licznych bohaterów i środowisk społecznych; od połowy XIX wieku najpopularniejsza forma literacka» Dobra, ciekawa,… … Słownik języka polskiego
romans — m IV, D. u, Ms. romanssie; lm M. e ( y) 1. lit. «gatunek epiki przedpowieściowej; utwór przygodowo awanturniczy o fabule bogatej w niezwykłe zdarzenia, z powikłaną intrygą, zwłaszcza miłosną, współcześnie lekki utwór powieściowy o tematyce… … Słownik języka polskiego
awanturniczo — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., {{/stl 8}}{{stl 7}}od przym. awanturniczy: Zachowywać się awanturniczo. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
